رقص خرس

مادر محجور، در سرمای حیاط ایستاده بود و چادرش را به خودش پیچیده بود. صدای میرزا به او نمی‌رسید. چشمش به در بود و با آمدن هر کسی، چراغی در دلش روشن می‌شد که شاید محجورش باشد؛ و بعد که می‌دید کس دیگری است، دوباره چشم تیز می‌کرد به امید.

–  آدم می‌تونه خوک باشه، سگ، گاو، حتی خرس. توی اون کتاب، فقط یکی آدم موند. واقعاً که چقدر سخته آدم بخواد اصالتشو حفظ کنه. چیزی که مهمه اینکه با همۀ تنهایی‌ها، چه میون جمع، چه تو خلوتت، آدم بمونی. آدم بودن و موندن، این روزا مهم‌تر از تبدیل شدن به یه حیوونه. یا دیدن یه خرس که داره بندری می‌رقصه. من میگم هیچم بعید نیست یه خرس برقصه. مگه فیل نقاشی نمی‌کشه؟ مگه یهو غیبش نمی‌زنه؟ اگه اون خرس می‌تونست آدم بشه چیز مهم و عجیبی بود.مادر محجور دست برد زیر شیر آب داخل حیاط. شیر یخ زده بود.