گنگ خوابدیده

از منظر تاریخ نویسی اندیشه صورت بندی های متنوعی از مواجهه ایرانیان با تمدن جدید غربی طی دو سده گذشته را می توان مورد بررسی قرارداد. دویست سال گذشته تاریخ اندیشه ایرانی محل ظهور و بروز ایده ها و تفکرات و تجویزهایی در مواجهه با غرب و تمدن و تفکر جدید آن بوده است که جنبه های بسیاری از آن مغفول واقع شده و یا کمتر مورد توجه و بررسی قرار گرفته است. تاریخ نویسی اندیشه ایران طی دهه های اخیر به شکل پرتکرار و کلیشه محوری توجه خود را به تبیین و تحلیل آراء و عقاید منورالفکران عهد قجر و روشنفکران سده معاصر معطوف کرده و سایر مولدان فکر و نظر را بنا به سهمی که در شکل گیری تکوین تفکر معاصر ما داشتند مورد بی مهری قرارداده است. تردیدی نیست که افرادی نظیر میرزا ملکم خان ناظم الدوله، عبدالرحیم طالبوف تبریزی، میرزا آقاخان کرمانی و در دهه های بعد تقی ارانی، فخرالدین شادمان، علی شریعتی و احمد فردید و سایرین نقش پر رنگی در تبیین و تحلیلِ نسبت ما با غرب داشتند، اما خاصه در دوران متقدمِ آشنایی ایرانیان با غرب، این نسبت سنجی و ادراک و تحلیل دنیای جدید برآمده تحت تاثیر تفکر و تمدن جدید غربی، از مجراهای دیگری نظیر سفرنامه نویسان، تجار و بازرگانان و برخی دیگر از اهل فضل و نظر به مثابه فرصتی در اختیار تاریخ نویسی اندیشه قرار گرفته است تا در فهم و انعکاس اندیشه ایرانی در مواجهه با غرب نگاه همه جانبه تری داشته باشد.
اثر حاضر تلاشی است در این راستا که برای پیشگیری از افسارگسیختگی تحقیق و چارچوب دادن به آن، از حیث نوع رساله های انتخابی برای تحلیل، آثار سفرنامه نویسان ایرانی و از حیث زمانی سفرنامه های نگارش یافته حد فاصل دوران فتحعلی شاه قاجار تا جنبش مشروطیت را مد نظر قرارداده است.